Wspólnota Rodzin

Kiedy ?

Raz w miesiącu w piątek o 19.30; co miesiąc w domach poszczególnych rodzin

Kontakt ?

Osoby zainteresowe dołączeniem prosimy o kontakt z jednym z odpowiedzialnych:

Monika Rakowska: borem@o2.pl 508722152
Dominika Kotlińska: nikakotlinska@gmail.com 509126809
Franciszek Rakowski: francis.rakowski@gmail.com 600 28 19 85
Kuba Kotliński: pjkotlinski@gmail.com 510 070 140
Dla kogo ?

Dla małżeńtw i rodzin

Grupa zrodziła się w 2010 roku ze spotkania inicjatywy świeckich z zaproszeniem mniszek i mnichów. To oddolny sposób na formację, który został wypracowany przez kolejne lata, w czasie których kolejni odpowiedzialni wsłuchiwali się w głos członków Wspólnoty: w wyrażone potrzeby i głosy jej członków, w doświadczenie wiary, którym regularnie się ze sobą dzielimy.

Jej głównym celem jest wspólnotowe przeżywanie osobistego spotkania z Bogiem każdej i każdego z nas, niezależnie od wieku, pochodzenia czy wcześniejszego doświadczenia w Kościele.

Formacja odnosi się oczywiście do duchowości Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich, zebranej syntetycznie w Księdze Życia Jeruzalem autorstwa założyciela Wspólnot – brata Pierre’a-Marie Delfieux. Ma kilka wymiarów, które łącznie dają – jak rozpoznajemy od początku naszego działania – odpowiedź na różne potrzeby. Są to:

  1. Niedzielna liturgia, serce życia i najważniejsza aktywność Wspólnot Jerozolimskich
  2. Piątkowe spotkania z Księgą Życia, prowadzone raz w miesiącu przez siostry i braci, którzy dają osobiste świadectwo lub naukę i zachęcają do dalszego dzielenia. Każdy kolejny rok jest próbą zatrzymania się nad jednym rozdziałem. Spotkania kończą się modlitwą w ciszy przed Najświętszym Sakramentem. Są przeznaczone dla dorosłych. 
  3. Dzielenie w małych grupkach, raz w miesiącu, w domach całymi rodzinami, w terminie ustalonym przez cały skład grupki (4-5 rodzin wybranych w losowaniu na początku każdego roku). Jest to czas na dzielenie (wg zaproponowanego programu), wspólną modlitwę z dziećmi, rozmowę, poznawanie się i nawiązywanie bliższych relacji. 
  4. Katecheza dla dzieci od 3. roku życia, prowadzona w oparciu o Katechezę Dobrego Pasterza, w niedzielę przed Eucharystią raz na dwa tygodnie. Wraz ze szkolnymi lekcjami religii daje także możliwość przygotowania do Pierwszej Komunii Świętej tych dzieci, które wyrażą takie pragnienie.
  5. Dni skupienia u sióstr (dla kobiet) i braci (dla mężczyzn), w czasie których uczestniczymy z braćmi i siostrami w ich rytmie dnia (liturgia, posiłki). Są okazją do modlitwy w ciszy, adoracji, samotności (własna cela), odpoczynku, spowiedzi – według indywidualnego rozeznania. Odbywają się kilku terminach w roku, każdy znajdzie termin dogodny dla siebie. 
  6. Adoracja w ciszy – spotkanie z Jezusem w Najświętszym Sakramencie, w formie wspólnotowej (całonocna sztafeta raz w miesiącu + wspólna adoracja na zakończenie spotkania piątkowego) oraz indywidualnych dyżurów.
  7. Rekolekcje wyjazdowe, które zajmują przedłużony weekend w maju albo czerwcu i są najintensywniejszym czasem formacji poprzez różne formy modlitwy, słuchania, dzielenia się, bycia ze sobą.
  8. Dialog małżeński w każdej rodzinie, prowadzony według zasady pierwszeństwa słuchania przed mówieniem i dzielenia się przed ocenianiem.
  9. Inne, dodatkowe aktywności, które wspierają podstawową formację, takie jak działania charytatywne, społeczne, towarzyskie, patriotyczne itp.

Czy to jest obowiązkowe?

Fundamentem naszego istnienia jest dobrowolność i wolność wyboru, dlatego nie mówimy o żadnym „przymusie”. Jesteśmy jednak wspólnotą – grupą, w której istotne są więzi i relacje wymagające zaangażowanej obecności. Dzielenie w małych grupach wymaga otwartości, intymności i zbudowania wzajemnego zaufania. To powoduje, że często znamy się od podszewki. Przedstawiamy sobie też wzajemnie intencje do modlitwy. 

Od duszpasterstw odróżnia nas pewna stałość zaangażowania i poczucie odpowiedzialności za siebie nawzajem. Dążymy też do coraz głębszych motywacji: korzystania nie tylko z tego, co miłe i łatwe, ale także z tych form i treści, które stanowią dla nas wyzwanie. Przede wszystkim jednak jesteśmy wspólnotą rodzin. Rodzin obdarowanych różnymi łaskami i borykających się z różnymi wyzwaniami. Każda rodzina w innym stopniu jest w stanie poświęcić się życiu Wspólnoty.